Eerste keer overvallen in Colombia
In Latijns-Amerika is de kans om beroofd te worden reëel.
Ik kende reeds de slagen van de zweep: in Mexico en Brazilië was ik al bestolen,
en had geleerd aan welke situaties ik me beter niet kan blootstellen.
Na anderhalf jaar wonen in Bogota was ik nog nooit
slachtoffer geweest van een diefstal of overval, en voelde me redelijk veilig.
Tot ik weer met beide benen op de grond werd gezet.
Toen ik met mijn vriendin ’s avonds over een loopbrug liep, zagen we twee fietsers aankomen. Eén
fietser kwam recht op me af, alsof hij de weg wou vragen. Plots trok hij een puntig
steekmes en richtte het op mijn keel.
Instinctief dook ik weg en positioneerde
me achter hem op 5 meter afstand.
Nu stond ik buiten steekafstand en had wat meer marge om
de situatie te manipuleren. Ik had een redelijk nieuwe smartphone en mijn
portefeuille met bankkaart en geld op zak.
Ondertussen was zijn kompaan wat doorgefietst, en stond
de jonge twintiger alleen naast mijn vriendin. Ik probeerde het gevaar in te
schatten en was bereid om hem geld te geven indien de situatie zou escaleren.
Op dat moment begon mijn vriendin te wenen en toonde haar
zwangere buik. Ik riep om de aandacht van omstaanders te wekken. Zij had geen
GSM of portefeuille op zak en stelde voor om naar ons huis te gaan om haar GSM
daar te geven.
Uiteindelijk besloot de dader het op te geven en fietste
door.
Ik besloot de volgende keer onmiddellijk mijn zaken af te
geven, en onthield dat een loopbrug een strategische plek is om mensen in te sluiten.
Tweede keer overvallen in Colombia
Een aantal maanden later, deze keer in Monteria, liep ik
rond 11u30 over straat. Niet in een louche buurt, maar er was wel weinig volk
op straat. Monteria leek me op eerste zicht redelijk veilig omdat het niet zo’n
grote stad is.
Het was mijn eigen fout; ik liep al bellend op straat. Plots
passeerde er een motorfiets. De passagier achterop greep bruusk mijn smartphone.
Die bleef ik stevig vasthouden, tot hij loste. De motorfiets reed door, maar
een fractie van een seconde erna dook een andere man op met een grote gebogen
dolk in zijn hand. Met de ene hand greep hij de kraag van mijn T-shirt, met de
andere hand maakte hij een zwaaibeweging met het mes naar mijn romp.
Ondertussen was ik vader geworden, en dacht aan mijn
verantwoordelijkheden. Zonder lang nadenken gooide mijn GSM in een boog over
hem, zodat ik tenminste mijn portefeuille kon behouden.
Hij liet me los pakte mijn GSM. Wat er toen gebeurde was
een mirakel. Een politieagent dook op vanachter een hoek achter hem. De dief zette het op een lopen, maar ik liep
voor hem op een veilige afstand, zodat hij zich tussen mij en de agent bevond.
Hij besloot de GSM op de grond te gooien en vluchtte zonder buit. Mijn T-shirt
was gescheurd en het scherm gebarsten, maar het apparaat werkte nog perfect.
Achteraf hebben andere agenten hem nog proberen op te sporen,
maar de vogel was gaan vliegen.
Je kan geld apart steken om af te geven, een dummy phone
op zak hebben of een uitschuifbare matrak meenemen, maar finaal is het
moeilijk om dat altijd te doen. Het is beter om potentieel gevaarlijke
situaties te vermijden. Alert blijven is lastig, maar als je wat te laks bent, gebeurt het.
Derde keer overvallen in Colombia
Minder dan een week later, in de namiddag voor kerstavond, reed ik in een taxi naar op weg naar het feest.
De chauffeur wist een kortere weg, via een buitenwijk op een heuvel.
Het verkeer zat vast.
Ik zat op de achterbank met mijn vriendin, met onze baby in mijn armen. Plotsklaps sloeg iemand de ruit van de passagierszetel vooraan in. De glasscherven vlogen in het rond.
Twee mannen staken hun bovenlijf binnen, één ervan zwaaide een rambo-mes richting mij.
Onmiddellijk verlegde ik de baby buiten steekafstand.
De andere greep de smartphone van de chauffeur op het dashboard. Direct erna liepen ze weg.
Weeral was ik niets kwijt, maar het was een onaangename sensatie omdat ik de baby in mijn armen had.
Rond kerst moet je extra goed oppassen. Dat is een piekperiode voor overvallen.
Derde keer overvallen in Colombia
Minder dan een week later, in de namiddag voor kerstavond, reed ik in een taxi naar op weg naar het feest.
De chauffeur wist een kortere weg, via een buitenwijk op een heuvel.
Het verkeer zat vast.
Ik zat op de achterbank met mijn vriendin, met onze baby in mijn armen. Plotsklaps sloeg iemand de ruit van de passagierszetel vooraan in. De glasscherven vlogen in het rond.
Twee mannen staken hun bovenlijf binnen, één ervan zwaaide een rambo-mes richting mij.
Onmiddellijk verlegde ik de baby buiten steekafstand.
De andere greep de smartphone van de chauffeur op het dashboard. Direct erna liepen ze weg.
Weeral was ik niets kwijt, maar het was een onaangename sensatie omdat ik de baby in mijn armen had.
Rond kerst moet je extra goed oppassen. Dat is een piekperiode voor overvallen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten