Mijn ervaring met Parque Manuel Antonio, Costa Rica

Voor mijn werk was ik tien dagen in Costa Rica. Tijdens het weekend had ik tijd om een bezienswaardigheid te bezoeken. Na wat rondvraag bleek Parque Manuel Antonio de beste optie te zijn.

Dat het park een toeristische hotspot is, bleek al snel aan de ingang, waar ik een halfuur diende aan te schuiven onder de bakkende zon. Honderden zweetpareltjes vormden zich op mijn voorhoofd. Enkele mannen verkochten gretig flessen water aan de wachtende mensenmassa. Eenmaal binnen zat ik niet voortdurend in een meute, maar ik was nooit langer dan 2 minuten alleen.

Het park is niet zo groot, maar als je alle paden afloopt ben je wel 3 à 4 uur onderweg. Ik ben systematisch linksaf gegaan zodat ik geen enkel stuk zou overslaan en mijn tocht kon afsluiten met het strandgedeelte. 

Vaak zitten de dieren wat verstopt, maar als er mensen ergens stilstaan en fotograferen weet je dat er iets zit.

Omdat er zo veel volk liep en omdat alle paden zijn aangelegd met steen of hout, leek het eerder een open zoo met "jungle experience" dan een natuurpark. Vaak zag ik families met kleine kinderen en vrouwen in bikini met slippers wandelen.

Langsheen de gebaande paden zie je met grote zekerheid apen, wasbeertjes, goudhazen, luiaards, leguanen, vogels e.a. beesten.

Ik denk dat de dieren door de tijd heen geleerd hebben dat de mensen in het park geen gevaar vormen. De wasbeertjes liepen zonder vrees langs me heen.

Hoewel ik het allemaal iets te 'gemaakt' vond en me beter thuis voel in onontgonnen, ongerepte natuurgebieden, was Parque Manuel Antonio met haar rijke fauna, paradijselijke stranden en zwoele klimaat een bijzondere ervaring. Makkelijk te doen op een weekend vanuit San José als je vroeg vertrekt.