Brazilian jiu-jitsu trainen in Rio de Janeiro

Het eerste wat me opviel is dat men in Brazilië niet over "Brazilian jiu-jitsu" spreekt maar gewoon over "jiu-jitsu". Logisch eigenlijk, maar ik had er nog niet bij stil gestaan. Bovendien is BJJ niet hetzelfde als klassieke jiu-jitsu.

BJJ heeft zich ontwikkeld in Rio. De beste scholen ter wereld liggen in Rio. Elke school heeft een verschillende stijl. In de ene school wordt er wat bruter gevochten, terwijl de andere meer technisch is. In de ene school is de sfeer competitief, in de andere meer relaxed.

Drie clubs ben ik gaan bekijken. De eerste was die van Rolker Gracie, de broer van Royce Gracie. Het was een eer om hem te zien: ik bedoel, de Gracie familie is een levende legende.

Maar ik vond hem nogal duur. 220 reais per maand voor één les elke weekdag. Ook was de zaal niet zo groot. Er zat zoveel volk dat er bijna geen plaats was op de mat.

De volgende school was Checkmat. Ook hier was het te druk en ik vond de zaal te smal. De prijs was 200 reais per maand, maar wel voor drie lessen per weekdag. Wat me een beetje tegenstak was dat Brazilianen maar 150 reais per maand moeten betalen. Waarom gringos niet gelijk behandelen?

De derde school die ik bezocht was De La Riva. Deze school was me ook al op voorhand aangeraden. Ricardo De La Riva is bekend in het milieu. Zijn lessen zijn technisch hoogstaand en hij heeft een aangename persoonlijkheid.

Ricardo De La Riva

Ook hier was de mat druk bezet, maar daar zou ik later wel aan wennen. Voor 180 reais per maand kan je drie lessen per weekdag volgen. Deze scholen zijn goed draaiende ondernemingen. Elke les zijn er rond de 30 aanwezigen, een mix van Brazilianen en enkele buitenlanders die in Rio komen trainen.

De sfeer is altijd relaxed bij De La Riva. Bij het binnenkomen geeft iedereen elkaar een hand, als teken van respect. Tijdens het rollen is er geen sprake van stoerdoenerij.

Het niveau is hoog. Ik zag in totaal meer dan 30 zwarte banden over de mat rollen, waarvan sommigen nog maar in het begin van hun twintiger jaren leken, en zelfs één vrouwelijke zwarte band. Verder komen er regelmatig wereldkampioenen trainen zoals bijvoorbeeld Felipe Costa.

Hoe vroeger je op de dag komt, hoe minder volk, maar de beste lessen zijn meestal ’s avonds. De opwarming bestaat uit stretching. Ik ben gewoon dat er wat meer wordt rondgelopen en gekoprold om de spieren los te maken, maar daar is hier eigenlijk geen plaats voor.

Meestal worden er maar één of twee technieken per les getoond, maar de technieken zijn wel state of the art. Daarna wordt er veel tijd besteed aan drillen en rollen. In deze club is het de gewoonte dat de leraar aanduidt wie met wie rolt.

De gevechten beginnen altijd vanuit guard positie, een noodzaak vanwege het plaatsgebrek. Dat stoort me niet echt, want zwaar op take downs trainen resulteert soms in rugklachten. Bovendien kan je bij BJJ makkelijk staand in guard trekken.

De mensen die hier komen trainen zijn heel gemotiveerd. Als je dagelijks traint leer je op korte tijd veel bij en bouw je en snel een goede conditie op.

Er gaat niets boven een keiharde training, jezelf kapot zweten, een koude douche nemen, buiten komen in het zwoele klimaat en een ijskoude açai eten.